Gaziantep Escort’in dar sokaklarında, taş evlerin arasına sıkışmış bir hikâye yaşardı. Baharat kokularının birbirine karıştığı çarşıların, bakırcıların çekiç sesleriyle yankılandığı pasajların, fırınlardan yükselen sıcak ekmek kokusunun içinde sessizce büyüyen bir hikâye…

Mehmet Usta, Tarihi Tahmis Kahvesi’nin hemen yanında küçük bir bakırcı dükkânı işletirdi. Çıraklığa başladığında henüz on iki yaşındaydı, şimdi ise yetmişini devirmişti. Ellerindeki çizgiler, işlediği bakır tepsiler kadar derindi. Ama onu asıl özel yapan şey, bakırın üzerine işlediği hikâyelerdi.

Bir gün dükkânına genç bir kız girdi. Üzerinde beyaz bir defter vardı. “Usta,” dedi, “Ben bu şehrin hikâyelerini yazıyorum. Ama onları sadece kelimelerde bırakmak istemiyorum. Bana, Gaziantep’in ruhunu anlatan bir şey yapabilir misin?”

Mehmet Usta gülümsedi. “Gaziantep’in ruhu bir tepsiye sığmaz,” dedi. “Ama deneyeceğim.”

Günlerce çalıştı. Tepsinin ortasına kale surlarını işledi, çünkü Gaziantep Escort , tarih boyunca asla teslim olmamıştı. Kenarlarına çarşıları, fırınları, ustaları işledi, çünkü şehir sadece taşlardan değil, emeğin sıcaklığından da oluşuyordu. Ve tam ortaya, Antep fıstığını koydu, çünkü bu şehir tatlıyı da acıyı da en güzel haliyle sunmayı bilirdi.

Genç kız, eseri gördüğünde gözleri parladı. “Bu tepsi değil,” dedi, “Bu bir hikâye!”

Mehmet Usta başını salladı. “Gaziantep budur,” dedi. “Bakırı işle, ekmeği pişir, çayını demle… Hepsi bir hikâyedir.”

Ve o gün, Gaziantep Escort Bayan’in ruhu bir bakır tepsiye kazındı. Ama aslında, zaten sokaklarında, insanlarında ve ustalarının ellerinde yaşamaya devam ediyordu.